Το τεταρτο ερευνητικο προγραμμα (2019 – )
Από το 2019 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα νέο ελληνο-γαλλικό ερευνητικό πρόγραμμα στο Ντικιλί Τας, το τέταρτο κατά σειρά, υπό την αιγίδα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας και της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, με επικεφαλείς τους Pascal Darcque, Χάιδω Κουκούλη-Χρυσανθάκη, Δήμητρα Μαλαμίδου και Ζωή Τσιρτσώνη.
Οι εργασίες χρηματοδοτούνται επίσης από το γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας (INSTAP, ως το 2021) και από το Μεγάλο βραβείο Αρχαιολογίας 2020 του Ιδρύματος Del Duca της Γαλλικής Ακαδημίας (για τα έτη 2021-2024). Η εταιρεία Raycap προσέφερε σημαντική ενίσχυση στις δημοσιεύσεις και τις μελέτες που σχετίζονται με την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου.
Οι ανασκαφές (2019, 2021, 2022, 2023 και 2024) διαρθρώνονται γύρω από δύο κύριους άξονες που διαμορφώθηκαν από τις προηγούμενες εργασίες: τα αρχαιότερα στρώματα κατοίκησης, και την Ύστερη Εποχή Χαλκού.
Ένας νέος τομέας, ο τομέας 9, ανοίχτηκε στη βόρεια πλαγιά της τούμπας, γύρω από το σημείο του καρότου C3, το οποίο έδωσε στοιχεία κατοίκησης από την αρχή της Αρχαιότερης Νεολιθικής περιόδου (6400-6200 π.Χ.), μια φάση άγνωστη μέχρι σήμερα στην Ανατολική Μακεδονία. Οι ανασκαφές θα διερευνήσουν επίσης στρώματα της προχωρημένης Αρχαιότερης και της Μέσης Νεολιθικής περιόδου (τέλη 7ης και 6η χιλιετία π.Χ.), προσθέτοντάς τα στην ήδη γνωστή ακολουθία των νεότερων φάσεων (5η και αρχές 4ης χιλιετίας π.Χ.). Οι μέχρι τώρα εργασίες έφεραν στο φως τα διαδοχικά κατάλοιπα δύο οικιών που καταστράφηκαν γύρω στο 4300 π.Χ. και ανανέωσαν τις γνώσεις μας για την οργάνωση του οικισμού, τις τεχνικές και τις ταφικές πρακτικές της Νεότερης Νεολιθικής ΙΙ, καθώς και για την κατοίκηση της τούμπας στην προχωρημένη Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (2800-2500 π.Χ.).
Στην κορυφή της τούμπας, στον τομέα 7, που ανασκάφηκε το 2019 και το 2021, τα στοιχεία από τη στρωματογραφία, τα κινητά ευρήματα και τις χρονολογήσεις 14C επιβεβαιώνουν ότι υπήρξε διακοπή της κατοίκησης κατά τη διάρκεια των αιώνων που αντιστοιχούν στο τέλος της Πρώιμης και στη Μέση Εποχή του Χαλκού (δεύτερο μισό της 3ης και πρώτο μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ.). Στην αρχή της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (γύρω στο 1450 π.Χ.) κατασκευάστηκαν δύο κτίρια, το ένα από τα οποία, πολύ καλά διατηρημένο, είναι αψιδωτό. Η σύγκριση των νέων καταλοίπων με εκείνα που ήταν γνωστά από τις προηγούμενες ανασκαφές αλλάζει τις γνώσεις μας για την οργάνωση και την εξέλιξη του οικισμού κατά την περίοδο αυτή.
Τελευταία ενημέρωση : 26/05/25 |
 |